Wielcy sportowcy

Carlos

"Chciałbym abyście w tym temacie umieszczali sylwetki sportówców, którzy według was są (lub byli) najlepsi w swoich dziedzinach, wyróznili sie czymś specjalnym. Oczywiscie chcąc przedstawic jakas postać należy poprzec to faktami i odpowiednio udokumentować, dlatego przewidziałem małe zasady.

Zasady

1. Przedstawiana osoba musi być zwiazana ze sportem, obecnie albo w przeszłosci.

2. Obowiazakowo conajmniej jedno zdjecie danej osoby (oczywiscie w normalnych rozmiarach), jesli są to miniaturki to mozna umieścic więcej.

3. Przedstawienie jej najwiekszych sukcesów, klub w jakim gra lub grał (jesli oczywiscie dziedzina sportowa na to pozwala), moze byc przebieg kariery itp.

4. Obowiazkowo własny komentarz do danej osoby, co w niej sie Tobie najbardziej podobało, czym Ci zaimponowała etc."

Krzyś

dobre... wyczerpujące, nie bedzie okrzyków typu "Adam Małysz debesciak, chleba i wódki mu!" trzeba uzasadnic... no no no Smile

dobre.
Zaczne... opisze człowieka ktory w swej dyscyplinie jaką jest koszykówka brylował i był postacią ze tak powiem... widoczną :> niestety juz nie gra a moim skromnym zdaniem nawet teraz w wieku 45 lat dawał by sobie spokojnie rade, a chodzi o pana ktory sie zwie ---- >
(Majkela zostawie dla Kłopota )

Dennis Rodman

Pozycja: Skrzydłowy
Data urodzenia: 13 V 1961
Wzrost: 198 cm
Cieżar ciała: 100 kg
College: SE Okla. State '86
W NBA w latach 1986-2000

Przebieg Kariery:

- Wybrany przez Detroit Pistons z numerem 27 w drugiej rundzie draftu 1986 roku.
- Sprzedany z Isaiah Morris'em za Sean'a Elliott'a i David'a Wood'a do San Antonio Spurs (1 X 1993).
- Sprzedany za Will'a Perdue do Chicago (2 X 1995).
- 23 II 1999 roku podpisał kontakt z LA Lakers. Zwolniony 15 IV 1999.
- 3 II 2000 roku podpisał kontakt z Dallas Mavericks. Zwolniony 8 III 2000.

Osiągnięcia:

- 16 I 1996 w meczu z Philadelphia 76ers zanotował pierwszy triple-double w swojej karierze (10 punktów, 21 zbiórek i 10 asyst).
- Podczas Finałów 1996 dwukrotnie wyrównywał rekord NBA największej liczby zbiórek ofensywnych (11) w meczu finałowym.
- 10-tysięczną piłkę zebrał w wygranym meczu przeciwko Washington Bullets (108-107, 14 I 1997).
- Siedem sezonów z rzędu przewodził lidze w zbiórkach (1992-9 Cool

. To rekord NBA.

- Pięciokrotny mistrz NBA - dwukrotnie z Detroit Pistons (1989 i 1990) i trzykrotnie z Chicago Bulls (1996, 1997 i 1998).
- W 1990 i 1992 wybrany do drużyny All-Star, dwukrotnie wybierany Najlepszym Obrońcą Roku (1990 i 1991).
- Sześciokrotnie wybierany do NBA All-Defensive Team (1989-1993, 1996).

Jak dla mnie najlepiej zbierający koszykarz wszech czasów... ten koles ma 198cm wzrostu a zbierał (i dalej mogłby) 16 piłek na mecz! Cool

kiedy grał nie było dla niego straconych piłek... świetnie sie ustawiał pod koszem, mimo małej masy ciała zawsze znalazł sobie miejsce, piłka odbita od kosza jakby była adresowana prosto do niego... świetny koszykarz, niebywale barwna postać... mistrz zbiorek jest i bedzie tylko jeden a imię jego - Dennis Rodman Cool

Galeria:

Carlos

Michael Jordan

"Michael Jeffrey Jordan urodził się 17 lutego 1963 w Brooklynie (Nowy Jork). Mimo tego nie uważa się za nowojorczyka - mówi, że był za mały, aby zdawać sobie sprawę z tego faktu. Jego rodzice w obawie przed rosnącą przestępczością przeprowadzili się do Wilmington - małego miasteczka na wybrzeżu (Północna Karolina).
(...)
Przygoda Michaela z NBA rozpoczęła się w dniu draftu - 19 czerwca 1984 roku. Jako pierwsi wybierali Houston Rockets. Wybrali centra z lokalnego uniwersytetu, Hakeema Olajuwona. Prawo do następnego wyboru należał do Portland Trail Blazers, którzy mieli już zawodnika grającego podobnie jak Jordan. Był nim swingman Clyde Drexler. Potrzebowali natomiast centra, dlatego wybrali Sama Bowie. Z numerem trzecim wybierał zespół Chicago Bulls, jedna z najgorszych drużyn w NBA. Wzięli Michaela Jordana, co przez wielu - zarówno kibiców, jak i działaczy klubu - zostało przyjęte pukaniem się w czoło (oczywiście nikt się dzisiaj do tego nie przyznaje !).
(...)
Kariera Michaela Jordana to typowy przykład amerykańskiego "self made man-a", człowieka sukcesu, który dzięki ciężkiej pracy, miłości do tego co robi, pożądaniu i szczęściu osiągnął absolutny szczyt. Wielu uważa, że Jordan był jednym z najlepszych koszykarzy wszechczasów

Największe sukcesy

- Złoty medalista olimpijski z 1984 i 1992
- Sześciokrotny mistrz NBA (1991, 1992, 1993, 1996, 1997 i 1998)
- W 1997 roku razem z Chicago Bulls triumfował w Turnieju McDonald's - nieoficjalnych klubowych mistrzostwach świata
- Zwycięzca Nestle Crunch Slam Dunk w 1987 i 1988, brał udział także w 1985
- NBA Rookie of The Year w 1985
- Najlepszy obrońca roku 1988 (1988 NBA Defensive Player of The Year)
- Pięciokrotny MVP sezonu zasadniczego (1988, 1991, 1992, 1996, 1998)
- MVP finałów w latach 1991-1993 oraz 1996-98
- MVP Turnieju McDonald's Paryż 1997
- Uczestnik 12-u NBA AllStar Games (1985, 1987-1993, 1996-98, 2002), wybierany 13 razy.
- Dziewięć razy (rekord) został wybierany do zespołu gwiazd otrzymując największą ilość głosów. W 1998 roku głosowało na niego ponad 1 mln osób.
- Najbardziej Wartościowy Gracz Meczu Gwiazd w latach 1988, 1996 i 1998
W 1996 i 1998 roku zdobył MVP sezonu zasadniczego, MVP finałów i MVP meczu AllStars. - Oprócz Mike'a tylko Willis Reed może się pochwalić triple MVP (w roku 1970)
- Dziesięciokrotnie wybierany do pierwszego teamu ligii (All-NBA First Team) od 1987 do 1993, od 1996 do 1998
- W 1985 wybrany do drugiego teamu All-NBA
- Dziewięciokrotnie (rekord NBA) wybierany do NBA All-Defensive First Team (od 1988 do 1993, od 1996 do 1998)
- W 1996 wskazany jako jeden z 50 najlepszych graczy w historii"

aga_jestem_:]

No więc ja zacznę od przedstawiania sylwetek znanych siatkarskich osobistości.

Na początku chciałabym opisać postać niestety nie żyjącego już Zdzisława Ambroziaka (Panie Świeć Nad Jego Duszą)
Zdisław Ambroziak urodził się 1 stycznia 1944 roku w Warszawie, zmarł 23 stycznia 2004 również w Warszawie.
"Młode pokolenie entuzjastów siatkówki zapamięta go jako kontrowersyjnego dziennikarza sportowego i dość niekonwencjonalnego komentatora meczów Ligi Światowej i od pewnego czasu turniejów tenisowych. Pokolenie naszych rodziców widzieć w nim będzie przede wszystkim siatkarza. Jedną z ikon polskiego sportu. Reprezentanta złotej ery siatkówki polskiej. Zawodnika, który stworzył podwaliny współczesnej siatkówki - atakującego reprezentacji Polski.
Ukończył stołeczną AWF w 1969 roku. Grał w warszawskich klubach - Orzeł, Spójnia, AZS i Skra.
W latach 1963-72 Zdzisław Ambroziak rozegrał blisko 220 spotkań w reprezentacji Polski, z którą uczestniczył w igrzyskach olimpijskich w Meksyku w 1968 roku i w Monachium (1972). Był podstawowym atakującym drużyny, która 1965 roku wywalczyła pierwszy - w historii polskiej siatkówki - medal w Pucharze Świata, a dwa lata później brązowy medal na mistrzostwach Europy w Stambule.
W roku 1972 przeprowadził się do Włoch. Tam spędził znaczną cześć swojej siatkarskiej kariery. W lidze włoskiej występował w barwach Petrarca Padva, Gonzaga Milano – Mediolan – serie A, DI-PO Vimercate. W tym ostatnim przez dwa sezony pełnił funkcję trenera.
W "Sportowcu" debiutował w 1969 roku, w którym pracował do roku 1990. W ostatnich latach był komentatorem telewizyjnym i felietonistą Gazety Wyborczej. W 1987 zatrudniony został w Redakcji Sportowej TVP - jako specjalista od siatkówki i tenisa – swojej drugiej pasji. W latach 1996-2001 był stałym współpracownikiem Eurosportu, a od 2001 r. ponownie związał się z telewizją publiczną.
Pomimo tego, że przez wielu kojarzony jest jedynie z dziennikarskim fachem nie należy zapominać, że Ambroziak był przede wszystkim siatkarzem i właśnie tej dyscyplinie poświęcił całe swoje życie.
Był stworzony do siatkówki. I to nie tylko dlatego, że do tego fachu predysponowały go - te rzadkie wśród siatkarzy w owych czasach - warunki fizyczne (200 centymetrów wzrostu). Popularny „Ambroży” miał jeszcze jedną zaletę - serce do walki. „Dwumetrowy dryblas o atomowym zbiciu" zapadł głęboko w świadomości sympatyków siatkówki. Z jego odejściem nie może pogodzić się wielu przyjaciół - tych z lat młodości i tych, którzy poznali go już po zakończeniu kariery sportowej.
Cenili Go wszyscy. Tego miejsca chyba już nikt nie zajmie. I nikt nie jest wstanie zająć.
Zdzisław Ambroziak jest personifikacją czasów, w których siatkówka dostarczała emocji i zwycięstw.
To reminiscencja wspaniałej drużyny, pasjonujących rozgrywkach i zawodnikach, których nazwiska na zawsze utkwią w pamięci
I to przykre, że jeden z symboli siatkówki „odnoszącej sukcesy” musiał odejść. "

Bardzo żałuje, że nie widziałam jak grał Zdzisław Ambroziak, jedyne co mi pozostawało to oglądanie fragmentów pokazywanych przed transmisją meczy reprezentacji Polski.

Człowieka tego cenię przede wszystkim za wiarę w zwycięstwo. Za jego wspaniałe komentarze, trafne uwagi. Jak Jego słuchałam to można powiedzieć, że siedziałam jak zaczarowana. Ehh to były czasy.

A oto zdanie, które najbardziej mi utkwiło w pamięci:

„Nie są ważne warunki techniczne, nie są ważne warunki pracy, ważne jest żeby Polacy ten mecz wygrali.”

Szkoda, że nie ma już tak wspaniałych komentatorów.